Birincisi, insanın Allahın hökmündən başqa bir hökmlə hökm etməsi, onun “mən də Allahla bərabər, Ona xas olan bir işdə Onunla eyniyəm” deməsi mənası vermir. İnsan öz hökmünün Allahın hökmü ilə bərabər və ya daha üstün olduğunu iddia etmədikcə, onun Allahın hökmü ilə hökm etməməsindən bu anlaşılmaz.

Bu ayə yalnız dini tamamilə dəyişənlərə şamil edilmişdir, çünki bu ayə iki vəsfi özündə cəm edəni təkfir etmişdir. Birinci - hər hansısa bir hökmü qanun etmək. İkinci - onu şəriətə aid etmək, yəni dindən saymaq. Buna təbdil hökmü deyilir. Təbdil hökmü – bir kəsin Allahın hökmü ilə hökm etməyərək, bu hökmün Allahın hökmü olduğunu iddia etməsidir. Bu da böyük küfrdür və insanı dindən çıxarır. İbn Teymiyyə (Allah ona rəhm etsin) deyir: “İnsan üzərində icma edilmiş bir halalı haram, haramı halal, icma ilə şəriətdən olan bir şeyi dəyişdirərsə, alimlərin ittifaqı əsasında kafir və mürtəd olar.

Buna iki yöndən cavab verilir.

Bu, heç bir əsası olmayan batil şübhədir. Belə ki, heç bir sələf alimi İbn Teymiyyənin (Allah ona rəhm etsin) tövhid məsələlərində cahilliyin üzrlü olması haqda xəta etdiyini deməmişdir. Həqiqətdə də İbn Teymiyyə (Allah ona rəhm etsin) tövhid məsələlərində cahilliyin üzrlü olması haqda bir çox dəlilləri qeyd etmiş və cahilliyin bütün məsələlərdə üzrlü olmasın daha üstün rəy hesab etmişdir.

Dinimizə görə hər böyük şirk edənin müşrik olması və ya hər böyük küfr edənin kafir olması məsələsi ümumi mənada başa düşülməlidir. Lakin bu, özünü İslama nisbət edən müəyyən bir şəxsə tətbiq edilmir. Belə ki, özünü İslama nisbət edən şəxs böyük şirk və ya küfr etsə belə, təkfirlə bağlı şəriətin bildirdiyi şərtlər tamamlanmamış və maneələr aradan qaldırılmamış, həmin insan təkfir edilmir. Daha ətraflı: 

Bəzi insanlar Şeyx Muhəmməd ibn Abdul-Vahhabın (Allah ona rəhm etsin) tərtib etdiyi İslamdan çıxaran 10 məsələni düzgün başa düşməmiş və günaha düşən müəyyən insanı qeyd-şərtsiz kafir saymışlar. Bununla da onlar böyük bir xətaya və günümüzdə baş verən təkfir fitnəsinə düşmüşlər. Şübhəsiz ki, Muhəmməd ibn Abdul-Vahhabın (Allah ona rəhm etsin) gətirdiyi 10 əməl küfrdür, lakin özünü İslama nisbət edərək bu əməllərdən birini edən dərhal kafir sayılmır. Çünki, bu şəxs bu əməli bilməməzlikdən (cahillikdən), yalançı din xadimləri tərəfdən aldadılma və s.

Quranın olması insana hüccətin çatması demək deyil. Belə ki, bu insanın Quranı açıb oxuması şərtdir. Oxuduqdan sonra onu öz başa düşdüyü kimi anlamamalı, bilənlərdən soruşmalıdır. Mücərrəd şəkildə Quranın olması insanlara hüccət deyil. Müəyyən bir şəxsi təkfir etmək üçün olan üçüncü şərt məhz hüccətin çatması haqqındadır: Təkfirdə üçüncü şərt: Hüccətin çatması 

Aşağıdakı dəlillərə əsasən müsəlman olduğunu iddia edən bir şəxsin müsəlmanlığına şübhə ilə yanaşmaq olmaz və onunla müsəlman kimi rəftar etmək lazımdır. Onun qəlbində nə gizlətdiyinə görə hökmü Allaha aiddir. Hətta o, münafiq olsa belə müsəlmanlar onunla müsəlman kimi davranmalıdırlar.

Şeyx Useymindən (Allah ona rəhm etsin) soruşurlar: “İnsan əqidə məsələlərində üzrlü ola bilərmi?” Şeyx belə cavab verir: “Cahilliyin üzrlü olması dinin bütün məsələlərində vardır, çünki Uca Allah buyurur: “Biz elçi göndərməmiş heç kəsə əzab vermirdik” (əl-İsra, 15), ”Allah bir qövmü doğru yola yönəltdikdən sonrauzaqlaşmaları zəruri olan şeylərdən onları xəbərdar etməyincə onları həmin yoldan azdırmaz. Həqiqətən, Allah hər şeyi bilir”. (ət-Tövbə, 115).