Əksinə, dörd məzhəbə və əksər İslam alimlərinə görə vacibliyinə inanaraq namaz qılmayan kafir deyil. Şeyx İbn Bəzz (Allah ona rəhm etsin) namaz qılmayanın hökmü haqda soruşulduqda, əksər İslam alimlərinə görə belə insanın kafir olmadığını söyləmişdir. Şeyxin səsli yazısından:  
https://www.youtube.com/watch?v=dJwFmDuXvrU&list=PLgR96D7AN2sSgcNU-LqFfmzCmhiyDQKgb&index=3

Peyğəmbər (salləllahu aleyhi və səlləm) müsəlmanı öldürənin, qadına heyz vaxtı yaxınlaşanın, özünü atasından başqasına nisbət edənin, ox atmağı öyrəndikdən sonra onu tərk edənin və s. kafir olduğu və ya imanının olmadığını qeyd etmişdir. Lakin, bu onların kafir olaraq Cəhənnəmdə əbədi qalacaqları mənasına gəlmir. Həmçinin, vacibliyinə inanaraq namazı tərk edənin küfrü ilə əlaqələndirib, onların Cəhənnəmdə əbədi qalmalarını söyləmək düz deyil. Aşağıda qeyd edəcəyimiz hədislər zahirən bu əməlləri edənin küfr etdiklərini bildirməkdədir. Amma bu, onların kafir olması mənasına gəlmir.

Bidət əhli olan xavariclər insanlara “Kafirə kafir deməyənin özü kafirdir” şübhəsini ataraq, elmsiz müsəlmanları qorxuzur və beləliklə onların savadsızlığından istifadə edərək təkfirə salmış olurlar. Onların məqsədi bu kəlimələri insanlara məcburən dedizdirməkdir. Yəni, “əgər sən kafirə kafir deməsən özün də kafir olacaqsan”. Elmdə zəif olan, ibadətə yeni qədəm qoyan insanlar isə dini savadsızlıqlarından onların sözlərini təkrarlayırlar.

Həqiqətdə Məkkə müşriklər cahil deyildilər və Lə iləhə illəllahı gözəl dərk edirdilər. Uca Allah buyurur: “Öz aralarından onlara xəbərdarlıq edən bir peyğəmbər gəldiyinə təəccüb edərək kafirlər dedilər: "Bu, yalançı bir sehrbazdır! O, bütün məbudları bir məbudmu etdi? Həqiqətən, bu, əcaib bir şeydir”. (Sad, 4-5).

Bu mövzuya toxunmadan əvvəl bunu qeyd edək ki, əməl imanın əsas göstəricisi və səmimiyyət işarəsidir. Həyatda hər bir şey isbat istədiyi kimi iman da isbat istəyir. Amma bütün dillərdə olduğu kimi ərəb dilində də bir şeyin kamilliyini tərk edənlər yerli-dibli tərk etmiş olaraq vəsfləndirilir.

Şeyx Muhamməd Saleh ibn əl-Useymindən (Allah ona rəhm etsin) bu barədə soruşurlar: “Bəzi insanlar deyirlər ki, cahillikdə üzr görənlər murciə məzhəbinə daxil olanlardır - buna necə baxırsınız?” Şeyx İbn əl-Useymin (Allah ona rəhm etsin) cavab verərək buyurur: “Cahilliyin üzürlü olması Quran və Sünnədən götürülmüşdür. Bir nəfər dəlil gətirə bilməz ki, insan cahilliyinə görə üzürlü deyildir.

Bu fikir kökündən səhvdir, o dövrdəki müşriklərlə indiki cahil müsəlmanlar arasında böyük fərq var:
Məkkə müşrikləri:

Hədislərdə namazın tərk olun­ma­sına görə gələn küfr sözü kiçik küfrdür, yəni İslamdan çıxar­mayan küfrdür. Necə ki, Peyğəmbər (salləllahu aleyhi və səlləm) buyurur:
 
مَنْ حَلَفَ بِغَيْرِ اللَّهِ فَقَدْ كَفَرَ أَوْ أَشْرَكَ
 
“Allahdan qeyrisinə and içən artıq küfr və ya şirk etmişdir”. (Əhməd, 2/ 125; ət-Tirmizi, 1535; əl-Albani “Səhihul-Cəmi”də (№ 6204) səhih olduğunu bildirmişdir).
 
سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ وَقِتَالُهُ كُفْرٌ
 

Bu düzgün deyildir. Çünki, əgər bir kafir İslama daxil olarsa, İslam onun keçmiş günahlarını aparar və o günahlar artıq tərəziyə qoyulmur. Əgər İslama gəldikdən sonra tövbəsinə sadiq olarsa, Uca Allah vəd verib ki, onun günahlarını tərəzinin sağ tərəfinə qoyacaq, o günahları savaba çevirəcək. Uca Allah buyurur: “Ancaq tövbə edib iman gətirən və saleh əməllər edənlərdən başqa. Allah onla­rın pis əməllərini yaxşı əməllərlə əvəz edər. Allah Bağışlayandır, Rəhmlidir!” (əl-Furqan, 70). Allah bağışlanan günahlara görə əzab vermir.